Ontstaan WVTerheijden 1970

Een fietser en lid van de wielervereniging die nooit een koers heeft gereden. Maar toch heel begaan was met de club, het begon allemaal in de BBB(bon-bini-bar). Het was destijds een leuke locatie om na een drukke werkweek lekker bij elkaar te komen. Meestal op vrijdagavond ontmoeten enkele trouwe klanten elkaar in de BBB. Het was hier wieler- of duivenpraat. Er waren wel een paar fanatieke renners, die graag een koersje wilden rijden. Zo werd een clubje gevormd, met een paar liefhebbers die het shirtje van de BBB aandeden en naar wedstrijden gingen. De namen kan ik niet allemaal meer noemen, want stel dat ik hiermee iemand vergeet.

Maar daar gaat het eigenlijk niet zo om, het was de sfeer en gezelligheid waar het om ging. Omdat dit steeds meer vorm begon te krijgen, werd er een clubje opgericht. Namelijk Wielerclub Terheijden met als voorzitter Jo Hoogveld en Nico en Ad Rasenberg en Ad Nuijten en Henk Rasenberg als bestuursleden. Er werd onder elkaar al wat geld bijeen gebracht voor de consumpties etc. na de wedstrijden. Toch begon de wielersport steeds meer te leven en elke klant moest de mooie verhalen aanhoren van het weekend ervoor. Dat hield in dat ook steeds meer mensen die hier kwamen ook wel lid wilden worden. Ook werd er elke zaterdagavond een wedstrijd georganiseerd voor iedereen die maar een fiets had. Diverse variaties zoals koppelkoers, tijdrit of rit in lijn werd dan gereden. Met altijd als start en finish bij de BBB. Men reed toen al voor wat men waard was om zo snel mogelijk weer terug te zijn aan de bar. Hier werden de wedstrijden geanalyseerd net zolang dat iedereen gewonnen had. Het werd steeds drukker met het aantal liefhebbers die wel eens een tochtje mee wilden rijden. Ook ik werd op dat moment op de fiets gezet, en daarmee was er weer een lid bij. Ik had nl. een langdurige blessure (achter de rug) die ontstaan was door een voetbal ongeluk, en kon als revalidatie alleen maar fietsen.

De club groeide zodat er versterking nodig was in het bestuur, mij werd gevraagd een functie te aanvaarde in het bestuur. Omdat ik werkzaam was bijeen bank werd de functie als penningmeester voorgesteld. Daar ging ik graag mee akkoord en daarmee is het dus begonnen. Het duppie moest een vereniging worden met statuten en een huishoudelijk reglement. We sloten ons aan bij de KvK en hadden als vereniging bestaansrecht. Steeds meer leden kregen we met allerlei klasse. Amateurs, liefhebbers, trimmers, toerders en ook mensen die alleen maar lid wilden zijn. We gingen contributie innen van de leden, er werden ook diverse dingen aangeschaft, o.a. kleding zodat we in een eigen tenue rondreden (met als shirtkleur roze). Al met al kreeg het aardig wat vorm.

Dat alles op papier moest komen is natuurlijk vanzelfsprekend. Er werden vergaderingen belegd die werden genotuleerd en er werd door mij een Kas Bank Giroboek aangelegd zodat boekhoudkundig alles vast kwam te staan. Al er vele leden zijn moet er ook veel georganiseerd worden en dat was op dat moment precies waar we met het bestuur veel plezier aan beleefden. De plaatselijke wielerronde werd weer opgepakt, dit was in het verre verleden de Kees Pellenaars ronde. Voor ons werd het de Wielerronde van Terheijden, met man en macht werd er aan gewerkt om dit voor elkaar te krijgen en zie, hij bestaat nog. Het was leuk om de ronde te organiseren met mensen als Jan Tetering, Ad Nuiten, Jan Snoeren, Din de Ridder en nog vele hulpjes. De maanden voor het wielerevenement brachten heel veel werk met zich mee vooral voor de toen secretaris Jan van Tetering. De weken voor de koers maakten met een paar man een heel programmaboekje met deelnemerslijsten van alle categoriën en met vele advertenties. Het sponsorbezoek werd door diverse leden gedaan en was geen enkel probleem.

Als ik aan mijn sponsoren vroeg wat moet er voor tekst in de advertentie of wat wil je dat we doen met jouw sponsorgeld, dan was het antwoord: "dat regelen jullie zelf maar." Dus je begrijpt wel dat het handmatig plakken, schrijven en tekst verzinnen, om toch een leuke advertentie te verzinnen, een heel karwei was. Het was elke avond prijs in huize Jan en José, we verzonnen ter plekke leuzen voor de advertentie en maakten er plaatjes bij. Het kopiëren was dan de andere dag een extra werkuur voor mij bij de baas. Zo werd toen gewerkt met heel veel plezier en later op de avond heel veel bier en de nimmer vergeten kaas en worst van José. De finishing touch was altijd een feest. Het boekje kon gedrukt worden. Dan was de volgende taak voor de penningmeester, het vullen van de enveloppen voor premies en prijzen. Hierbij kregen we altijd hulp van Jan Snoeren. Hulp voor de wielervereniging was ongekend. Iedereen die met de vereniging maar iets van doen had was aanwezig als er gewerkt moest worden. Daarom was het elke keer weer bij elk evenement een prettige tijd om bij deze club te horen. Er werden steeds meer evenementen georganiseerd, Bingo avonden, een toertocht, een kermiskoers, een clubkampioenschap + nog een revanche op het clubkampioenschap enz. enz.

Bij elke organisatie zat er ook wel een feestgedachte achter, er meest na elk evenementje flink gefeest worden. Daarom was het denk ik ook zo gezellig in de club, dat was mede ook de reden dat de club aardig groeide. Er werd natuurlijk eerst besloten om een jaarlijkse feestavond te houden voor alle leden met partner. Deze werd altijd in het clubhuis gehouden n.1. de BBB. De uitbaters van toen, Henk en Rietje Rasenberg zorgden er mede voor dat we die avond niets te kort kwamen. Het was voortreffelijk zoals het door Rietje klaargemaakte buffet er elk jaar weer uitzag, geweldig. Natuurlijk dachten we toen ook al een beetje commercieel, dus vroegen we een kleine bijdrage voor het feestje maar dat mocht geen naam hebben gezien hetgeen we die avond allemaal konden nuttigen.

Het was niet alleen feestjes bouwen wat we deden. Er werd ook behoorlijk aan de weg getimmerd op het sportieve vlak. Eerst vond het bestuur dat er een clubblad moest komen en dat werd dan ook in no time gerealiseerd. We bedachten een passende naam voor het blad n.1. "De Klepper".

Er moest ook een kenbaar logo op komen, dus ik tekende een wielrenner. Deze werd nader uitgewerkt en in reepjes geknipt en zie, we hadden een logo. Voor de lay-out en de teksten kregen we uiteraard weer de nodige hulp van diverse leden. Hiervoor werd toen een aparte commissie in het leven geroepen die heden ten dage nog steeds goed haar werk doet. De volgende stap was in de richting van de trimtriatlon, wat in die jaren heel populair was. Ook wij gingen aan de slag met een paar bestuursleden en uiteraard weer de nodige aanvulling van de trouwe leden. Dit werd ook weer opgepakt door een te benoemen commissie waarvan ik zelf 15 jaar voorzitter mocht spelen. De commissie werkt nog steeds perfect, het afgelopen jaar voor de 20e keer, Bravo!

Het penningmeesterschap werd mij na 7 jaar iets te veel, dus besloot ik hiermee te stoppen. De functie werd overgenomen door de heer Cees Michielsen die tot op heden nog steeds de penningen beheert. De commissies werden er steeds meer en ik bleef ook bij diverse zitting houden. Zo werd ook aan het succes van de triatlon nog maar een kersttriatlon toegevoegd. Eerste kerstdag voor de meeste sporters al te lang binnengezeten, deden dan ook graag op 2e kerstdag mee aan de kersttriatlon voor leden. Dit werd naderhand nog in een duatlon omgetoverd, het is maar om bezig te zijn. De animo van het sporten op het wielervlak liep toch wel wat terug. Dat is meestal als er in de professionele wereld niet goed gepresteerd wordt. Bij onze vereniging liep het ook al wel terug. We moesten het toch nog steeds van de oudere leden hebben omdat er nauwelijks aanvulling was van de jeugd. Toch was de W.V. Terheijden een flinke club met indertijd 160 leden. Maar voor mij was de room er eigenlijk al wel af. Het bleef nog bij een wedstrijdje jureren tijdens het clubkampioenschap of nog een keer assisteren bij de wedstrijden op het SNS parcours.

Doordat ik de Klepper trouw in de bus kreeg en die ook helemaal doornam, bleef ik toch nog wel op de hoogte. Maar ouder worden geeft toch weer wel andere behoeften en andere interesses, zodat ik nu op het moment zoiets heb van nou jongens, ik heb het na 25 jaar wel gehad. Mooie tijden en met een prettige samenwerking met verschillende leden kan ik met een gerust hart zeggen: "Bedankt allemaal". Ik wil het bestuur en alle leden nog een lange carrière toewensen, nog veel fietsplezier en vooral gezondheid.

 Vriendelijke groeten van Sjel Welten †